e-aureus.pl

Andrzej Zalewski

"Filozofowanie i dyskurs intelektualny w perspektywie fenomenologicznej refleksografii"

Cena: 28 zł

Wydanie: Kraków 2010, s. 308, format: 140 x 205, oprawa miękka

ISBN 978-83-60741-23-8

Katalog: Główny

Niniejsza książka prof. Andrzeja Zalewskiego stanowi część planowanej tetralogii, w której autor konsekwentnie rozwija, modyfikuje i udoskonala swój życiowy projekt filozoficzny, nazywany przez niego refleksografią, stanowiący pewną postać radykalnej metafilozofii, ugruntowanej w metodzie fenomenologicznej. Jednocześnie refleksografia jest akordem finalnym tradycji fenomenologicznej, doprowadzeniem jej do kresu jej możliwości, a więc, tym samym, chcąc nie chcąc, fenomenologii samodestrukcją.
Nie waham się porównać stylu uprawiania filozofii przez Zalewskiego, w kontrolowany sposób ezoterycznego, ze stylem M. Heideggera. Jeśli Heidegger doprowadził fenomenologię do kresu jej możliwości pojmowania i wyrazu w zakresie metafizyki wewnętrznej (ontologii bytu ludzkiego), to Zalewski uczynił wszystko, co można uczynić w celu wypracowania funkcjonalnej, żywej samowiedzy teoretycznego ja i jego dzieła – zwanego w tej tradycji „sensem” – na gruncie heurezy fenomenologicznej, a więc jako konstytutywnych „dziejów” sensu filozoficznego, czyli ich konstytuowania się i utrzymywania w otoczeniu cielesnych i logicznych praktyk filozofującej osoby, działającej w społecznym kontekście codzienności i instytucjonalnym kontekście akademii.
Z pewnością dzieło Andrzeja Zalewskiego już teraz, jeszcze przed powstaniem jego czwartej, finalnej części, stanowi największe dokonanie polskiej tradycji fenomenologicznej od czasu „Sporu o istnienie świata” Romana Ingardena, a tym samym jedno z największych dokonań współczesnej filozofii polskiej w ogóle.
Dużo czasu upłynie, zanim projekt teoretyczny Andrzeja Zalewskiego zostanie zaabsorbowany przez środowisko filozoficzne, należycie „przetrawiony” i rzetelnie skomentowany. W przypadku dzieł tak oryginalnych jest to proces trwający zwykle wiele lat. Nie wątpię wszelako, że kiedyś to nastąpi.

Prof. Jan Hartman


SPIS TREŚCI

Od autora

Część pierwsza:
ŚWIATOWY WYMIAR ŚWIADOMOŚCI SENSU. OD PREDYKACJI DO ŚWIATA TEKSTU

Przypomnienie zasadniczego celu refleksografii
Stopowanie: forma zewnętrzna i wewnętrzna
Zatrzymanie w predykacji
Predykacja: aspekt doświadczeniowy i logiczny
Krok następny: gotowość tekstu
Odciążenie: od projektu do realizacji
Myślenie w kategoriach sensu a projekt działania
Zdanie
Zdanie: dialektyka czasu i bezczasu
Transcendencja i wertykalność
Tekst: iluzoryczna nieskończoność
Ostateczny efekt horyzontalnego budowania się tekstu: zamiana „co” na „o czym”
Arkusze słów jako tekstualny korelat przedmiotu „o czym”
„Obiekt” tekstu
Wewnętrzna świadomość tekstu
Obecność „ledwo ledwo”
Modus egzystencjalny: spoczynek
Asymetria spoczynku i czuwania w dyskursie sensu
„Kierowanie się ideą” jako czynnik samowyobcowania
Negatywne tło porównawcze
Substytuowanie świata tekstu: melancholia
Intencjonalizacja kontekstu zamyśleniowego
Możliwość zerwania związku z przedmiotem w ramach zamyśleniowej aranżacji
Paralelizm: zamyślenie – tekst
Napięcia intencjonalności
Intencjonalność poprzeczna i intencjonalność podłużna
Synteza przedmiotów jednej i drugiej intencjonalności

Część druga:
ROZUMIENIE TEKSTU NA GRUNCIE ŚWIADOMOŚCI SENSU

Oś wertykalna: wstępne rozpoznania
Zamiana przeżywanego czasu na przestrzeń w doświadczeniach sensu
Estezjologia poza ciałem. Punktualność
„Stawianie” w odniesieniu do tekstu
Bezpośrednie instrukcje kierowania na coś
Cudzysłów
Instrukcje różnicowania
Uświadamianie w niezróżnicowaniu
Różnice w świadomości, świadomość różnic
Naturalna archeologia analizy: „wszystko jedno”. „Składanie”
Granice „składania”
„Drobne różnice”
Instrukcje modelujące z użyciem negacji: „nie to a tamto”, „nie tylko lecz także”
Wysunięcie „poza słowa” nie jest niewypełnieniem intencji
Dwa modele „trafiania”
Jeszcze jedno doświadczenie odsyłania do czegoś „poza”
Negacja pewnego pojęcia „transcendencji” w tym kontekście
„Głębia” jest „dalą”
„Głębia” w ugruntowywaniu
Zapętlanie się języka
Odsunięcie przez negację
Gra światła i cienia na powierzchni przedmiotu
Poza tekstem: „na własną rękę”
„Zniknięcie” tekstu jako autonomii
„Jakby to powiedzieć”, „by tak rzec”
Instrukcje modelujące proces zawijania się tekstu: „to oczywiste”
Zajścia
Instrukcje ekstensywności
Tymczasowa rekapitulacja
„Poza mną” – „poza świadomością”
O właściwe usytuowanie badań refleksograficznych
Autorefleksywność refleksografii (1)
Autorefleksywność refleksografii (2): haplografia
Znaczenie w ekstensywności tekstu
„Inwencje” i „kolekcje”. „Tyle”
„Poza” jako „mniej”
Zarzuty i próba ich odparcia
Związek: podkład – przedmiot. Rozumienie
Stożek rozumienia
Możliwe dalsze nieporozumienia
Immanentna sprzeczność analizy
Kunikularność
Dystans
Znaczenie fenomenologii po raz kolejny
Paradoks sensowej intencjonalności
Synteza indyferencji
Granice możliwości indyferencji
Podsumowanie tez o intencjonalności
Formalny odpowiednik silentium existentiae
Wymiary zdystansowania przedmiotu: podsumowanie
Intencjonalność „z dala od ciała” a intencjonalność tekstowa
Uchylenie „ogólnej idei”
Autorefleksywność refleksografii (3): użycie „transcendentalizmu”

Część trzecia:
PROBLEMATYKA KONSTYTUCJI CZASOWOŚCI SENSU

Nierównowaga Ja w odniesieniu do czasu w kontekście czasu obiektywnego
Stanowienie nierównowagi czasowej na poziomie pierwotnym
Integralne przeżycie dysocjacji czasowej
Relacja „bycia-nie-w-czasie” na tle działania w czasie obiektywnym
Zewnętrzna relacja „bycia-nie-w-czasie” względem czasu obiektywnego
Wyobcowanie Ja w przepływie
Dziedzinowe usamodzielnienie się dysocjacji
Ciało jako system akomodacji rozsuwu
Koordynacja w umykaniu: ciało – przepływ
Jeszcze dalej w stronę autonomizacji rozsunięcia Ja – przepływ
Konstytucja przez rozsunięcie
Zmiana kierunku dynamiki Ja – przepływ w konstytucji sensu
Ciało zablokowane jako hipotetyczny układ wzorcowy
Powstrzymanie ciała i aktywność patrzenia
Sakkadyczne krążenie: „za sobą”, „przed sobą”
Emergentio, discretio, extractio
Idealność sądu i schemat czasu znieruchomiałego
Wewnętrzna świadomość czasu w nierównowadze punktu jaźniowego i przepływu
Podstawowa niekoincydencja: przepływ i mknięcie
Odwodzenie i przekazywanie napięć między biegunami doświadczenia
Struktura dwójkowa na poziomie ruchów ciała prafenomenem struktury „po to żeby” na poziomie działania
Intencjonalność myśli a „intencjonalność” ciała
Fiksacja – prospekcja
Przeniesienie na sferę „zasiebności”
Retrospekcja
Retrospekcja a „już posiadane” posesywności
Co to znaczy, że retrospekcja jest intencjonalna?
Levitas – facilitas
Lekkość i świat naturalny
Ciało i lekkość
Intentum: mensuratum – mensurans
Jedność wstecznych i prospektywnych intencji
Intencjonalne jedynie wyczuwanie lekkości w pracy sensu
Intencjonalność prospekcji i retrospekcji
Transpozycja lekkości cielesnej w lekkość mówienia
Levitas w wymiarze domniemań prospektywnych
Problematyczność kategorii Ja

Część czwarta:
SENS ARCHIWIZOWANY W ŚWIECIE

Możliwość obramowania przez ciało
Sens w świecie ciała jako zwykły przedmiot
Trzecioosobowy punkt widzenia: „on uważa…”
Jedna płaszczyzna przedmiotowego dania jest wystarczająca
Pierwsza i trzecia osoba w dziedzinie sensu
Mensurans – mensuratum a funkcjonowanie w świecie
„Miękki” i „twardy” dyskurs sensu
Analiza fenomenologiczna na nowo
Ułomności dotychczasowego projektu refleksograficznego


Przejdź do Katalogu w celu dokonania zakupu.

   © Copyright 2014. e-aureus.pl Kontakt: redakcja [at] e-aureus.pl